Politica 89.8
Οι φίλοι μου από Ατσαλένιο πλευρά γνωρίζουν την αγάπη μου για τον ΠΟΑ παρότι, σε προσωπικό επίπεδο, δεν με δένει τίποτα με την ομάδα του προσφυγικού προαστίου. Ωστόσο στο γήπεδο του Ατσαλένιου έχω γνωρίσει μερικές από τις καλύτερες μου Κυριακές από την μέρα που έπιασα το μικρόφωνο του Athletic. Από τις νίκες κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης και τον Παναιτωλικό, μέχρι το ιστορικό παιχνίδι με τον Ολυμπιακό για το Κύπελλο Ελλάδας.
Και αυτό το δέσιμο που νιώθω με τον ΠΟΑ παρότι συναισθηματικά δεν έχω παρελθόν μαζί του με οδηγεί στο να γράψω αυτό το κείμενο. Γιατί πάντα όταν έρχεται η καταστροφή, πρέπει να την αντιμετωπίζεις με ειλικρίνεια, θάρρος και ποτέ με υπεκφυγές.
Που θέλω να καταλήξω; Ότι για να φτάσουμε στον υποβιβασμό της 27ης Μαρτίου από τις εθνικές κατηγορίες στα τοπικά πρωταθλήματα που βέβαια είναι πολύ μικρά για να χώρεσουν τον ΠΟΑ, με όλο το συμπάθιο στα υπόλοιπα σωματεία, ασφαλώς και δεν έφταιξε η ισοπαλία στο Γάζι. Άλλωστε ποιος δεν περίμενε, χωρίς καμία διάθεση ειρωνίας αλλά με ρεαλισμό, πως Αλμυρός και Γιούχτας δεν θα έρχονταν ισόπαλοι για να σωθούν και οι δύο. Κάτι που βέβαια δεν το βλέπουμε πρώτη φορά, το έχουμε δει στο παρελθόν σε παιχνίδια που έκριναν προκρίσεις σε Παγκόσμια Κύπελλα και που αυτού του είδους τις ισοπαλίες τις μάθαμε στην Ιταλία με την απόδοση του “Χ” στο στοίχημα να είναι σχεδόν κλειδωμένο.
Μετά το τέλος του αγώνα με τον Άρη Σούδας, ο Ανέστης Αναστασιάδης είπε μια πολύ σωστή κουβέντα μιλώντας με καθαρό μυαλό, μέσα στην πίκρα και την στενοχώρια της είδησης του υποβιβασμού: “Η παραμονή δεν εξαρτιόταν από εμάς”.
Αυτή είναι η μεγαλύτερη αλήθεια, προφανώς και δεν ζούμε σε έναν αγγελικά πλασμένο κόσμο αλλά για να φτάσουμε στην προτελευταία αγωνιστική της Κυριακής ο ΠΟΑ είχε φροντίσει να βάλει το χεράκι του στην μεγαλύτερη διάρκεια της χρονιάς. Από τα παιχνίδια που έχασε στις καθυστερήσεις παρότι είχε το προβάδισμα μέχρι την ήττα στη Νεάπολη με τους Λασηθιώτες να έχουν κάνει δύο νίκες όλες και όλες στο πρωτάθλημα και η μια εξ’ αυτών επί του ΠΟΑ.
Τα αποτελέσματα με τον Πόρο ή τον ΑΟΑΝ ακόμα και με τον ΠΑΟ Ρουφ που κέρδιζε αλλά δεν κατάφερε να κερδίσει είναι κάτι που συμβαίνει στο ποδόσφαιρο, συνέβαινε και θα συμβεί και στο μέλλον. Όμως ο ΠΟΑ που μπορεί να μην είχε ποτέ το πορτοφόλι ή την οικονομική βοήθεια μιας ολόκληρης περιοχής όπως ο Ηρόδοτος στην Αλικαρνασσό και πάντα πήγαινε και πορευόταν με τον δικό του δρόμο (μοναχικό μια ζωή) θα πρέπει να κοιτάξει μπροστά και να μην αναλωθεί στο τι συνέβη στο Γάζι. Διαβάζοντας πολλές ανακοινώσεις από χθες, καυστικές και μη δεν έχει κανένα νόημα να σκεφτούν αν υπήρξε παρέμβαση τρίτων για να πέσει ο ΠΟΑ. Ο ΠΟΑ έπεσε δίχως να του φταίει κανείς παρά μόνο ο εαυτός του, ο υποβιβασμός του είναι κάτι που πρέπει να κοιτάξουν στο Ατσαλένιο γιατί προήλθε και πως καθ’ όλη την διάρκεια της χρονιάς βρισκόταν στις επικίνδυνες θέσεις αλλά και γιατί μετά από 17 αγωνιστικές έκανε μόλις 7 νίκες. Δεν ωφελεί το να ψάχνει την αιτία του κακού σε άλλους παρά μόνο να κάνουν την αυτοκριτική τους στο Ατσαλένιο. Το ίδιο είχε γίνει και την τελευταία φορά που ο ΠΟΑ υποβιβάστηκε και κατάφερε να γυρίσει μέσα σε χρόνο ρεκόρ και πιο ακμαίος μέχρι την φετινή χρονιά.
