Politica 89.8
Η πρίζα βγήκε από το ρεύμα και ο Εργοτέλης για δεύτερη φορά μέσα σε έξι χρόνια οδηγείται στην χρεωκοπία με χειρότερες ωστόσο συνθήκες για το παρόν και το μέλλον του. Αφενός γιατί όταν αυτό συνέβη τον Ιανουάριο του 2016, υπήρχε ολόκληρος ο χρόνος προκειμένου να υπάρξει η κατάλληλη προετοιμασία και τελικά να οδηγηθεί στην πορεία πρωταθλητισμού της περιόδου 2016-2017 αλλά και τότε υπήρχε το “μαξιλαράκι” του νόμου που επέτρεπε την επιστροφή στις επαγγελματικές κατηγορίες με μηδενικά χρέη.
Η τωρινή κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική με εκείνη του 2016 και είναι προφανές πως στο έγκλημα που συντελέστηκε στις πλάτες του Εργοτέλη, ουδείς είναι αμέτοχος. Γιατί προφανώς και είναι εύκολο να ρίχνεται όλο το ανάθεμα στον Σάμι (παρότι ο Αιγύπτιος είναι εκείνος με την μεγαλύτερη ευθύνη) όμως από εκεί και πέρα κανείς δεν πρέπει να βγει από το κάδρο των ευθυνών. Για να μιλήσουμε ωμά και μόνο με την γλώσσα της αλήθειας, για να φτάσει ο Εργοτέλης σε αυτό το σημείο, έβαλαν όλοι το χέρι τους. Από τον Μάγκεντ Σάμι που έβαλε φρένο στην χρηματοδότηση της ΠΑΕ, στον Γιώργο Τουτζάρη που δεν δημοσιοποίησε τα προβλήματα που υπήρχαν από τον προηγούμενο Ιανουάριο προκειμένου να υπάρξει μια ενεργοποίηση και κινητοποίηση όλων των εμπλεκομένων, από τον Μανώλη Σεβαστάκη που έχασε πολύτιμο χρόνο με τους φερόμενους Ιταλούς επενδυτές με αποτέλεσμα ένας μήνας να φύγει “αέρας”, μέχρι τον πρόεδρο του Ερασιτέχνη Εργοτέλη Γιώργο Στειακάκη που παρακολουθούσε όλο αυτόν τον καιρό τις εξελίξεις δίχως να προβεί σε καμία ουσιαστική παρέμβαση.
Και αν η μοίρα του Εργοτέλη, καλώς ή κακώς, είναι να μην έχει πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας όπως συμβαίνει με τον ΟΦΗ λόγω δυναμικής αλλά εδώ θα υπενθυμίσω πως τόσο το 2016, όσο και το 2017 λύση βρέθηκε.
Έστω και στο παραπέντε.
Το χειρότερο για τον Εργοτέλη δεν είναι ο υποβιβασμός του στην Γ’ Εθνική. Αυτό το έχουν υποστεί και το έχουν ζήσει, πολύ μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά μεγέθη από εκείνον, εδώ κοτζάμ Ηρακλής έφτασε στο σημείο να εξαφανιστεί από τον χάρτη και να παίζει στα τοπικά πρωταθλήματα.
Η μεγαλύτερη ζημιά για τον Εργοτέλη είναι πως σε αυτόν τον χρόνο της ποδοσφαιρικής ανυπαρξίας, κινδυνεύει να πάει πίσω όχι απλά ένα και δύο χρόνια αλλά ολόκληρες δεκαετίες. Τι να πούμε και από που να ξεκινήσουμε; Ότι στην Γενική Συνέλευση που έγινε πριν από 15 ημέρες το σώμα αποφάσισε Superleague 2 αντί για Γ’ Εθνική ενώ οι πιθανότητες συμμετοχής ήταν απειροελάχιστες καθώς οι ελπίδες στηρίζονταν σε ένα αφερέγγυο και πλήρως αναξιόπιστο άτομο όπως ήταν ο Μάγκεντ Σάμι που εν τέλει λίγα 24ωρα μετά την έκανε γυριστή ρίχνοντας τον Εργοτέλη στα βράχια.
Το μέλλον είναι δυσοίωνο και όχι δεν έχω την διάθεση ούτε να κινδυνολογήσω, ούτε να προχωρήσω σε καταστροφολογία άνευ λόγου και αιτίας. Το ζήσαμε και με τον ΟΦΗ το 2015 και ξέρω πόσο σκληρό είναι, νιώθεις σαν να χάνεις την γη κάτω από τα πόδια σου. Όμως όταν πλέον δεν υπάρχουν ούτε οι στοιχειώδεις συνθήκες για να παίξει ο Εργοτέλης στην Γ’ Εθνική, αλήθεια τι μπορεί να περιμένει κανείς για τα επόμενα χρόνια;
