Politica 89.8
Βρισκόμαστε τέσσερις ημέρες πριν την 29η Μαΐου και τις εκλογές του Ερασιτέχνη Εργοτέλη και σαν να μην τρέχει τίποτα απολύτως. Αντιθέτως έναν χρόνο μετά την ατιμωτική διάλυση του ποδοσφαιρικού τμήματος στα τοπικά πρωταθλήματα της ΕΠΣΗ όταν οι μεγαλοστομίες του φθινοπώρου του 2022 είχαν βρει πρόθυμα αυτιά και ακόμα πιο πρόθυμους συμβουλάτορες, εγώ έγραφα από αυτήν την στήλη πως ο Εργοτέλης, για καθαρά ποδοσφαιρικούς λόγους (αλλά και οικονομικούς) δεν πρόκειται να ξεφύγει ποτέ από την Α1 κατηγορία.
Λίγους μήνες μετά, ο Εργοτέλης ήταν κομπάρσος στο τοπικό πρωτάθλημα, νέα παιδιά δεν αναδείχθηκαν ποτέ και ο ορίζοντας για μια πιθανή δημιουργία ομάδας με πρωταγωνιστικό ρόλο δείχνει να είναι άπιαστο όνειρο. Ειδικά όταν μιλάμε για μια Α1 που έχει ήδη δυνατές ομάδες και στέκει ακόμα το ερωτηματικό του ΠΟΑ.
Όμως όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν και κανείς στο Μαρτινένγκο δεν δείχνει να νοιάζεται και να ενδιαφέρεται για το παρόν και το μέλλον. Με τον Γιώργο Στειακάκη να έχει ανακοινώσει εδώ και μήνες πως πρόκειται ν’ αποχωρήσει από την προεδρία του Ερασιτέχνη Εργοτέλη, φαίνεται ξεκάθαρα πως στο σωματείο δεν έμαθε κανείς από τα λάθη του παρελθόντος και από τους ερασιτεχνικούς τρόπους με τους οποίους χειρίστηκε η υπόθεση του Μάγκεντ Σάμι. Μια υπόθεση που όχι μόνο έριξε τον Εργοτέλη στα τοπικά πρωταθλήματα αλλά ουσιαστικά υποθήκευσε και το μέλλον του που με τα χρέη και την απόφαση για υποβιβασμό ουσιαστικά τον χαντάκωσε ακόμα και με το κούρεμα του 50% σε περίπτωση παρουσίας του στα επαγγελματικά πρωταθλήματα.
Το ότι ο Εργοτέλης όλα αυτά τα χρόνια στηρίχθηκε οικονομικά σε μια χούφτα ανθρώπων που ποτέ δεν ξεπέρασε τους 15-20 είναι γνωστό και δεν χρειάζεται να κάνω εγώ τον λογιστή για να πω τι χρήματα έβαλε ο καθένας. Όλοι γνωρίζουν ότι πάντοτε ήταν τόσοι που ήθελαν να βοηθήσουν οικονομικά γνωρίζοντας πως δεν θα είναι ποτέ στο κέρδος παρά μόνο στο μείον.
Και ενώ πλέον το ποδοσφαιρικό τμήμα, που άλλοτε μεσουρανούσε στην Superleague 1, ήταν αυτόνομο και ανεξάρτητο από τον Ερασιτέχνη, εξαρτάται αποκλειστικά από τον Α.Σ. βλέπουμε να παρατηρούνται ξανά και ξανά φαινόμενα όπως εκείνα των τελευταίων ημερών με ανακοινώσεις από Facebook, twitter, instagram λες και πρόκειται να διοικηθεί μέσα από τα social media.
Εκείνο που πλέον δεν έχει καταλάβει κανείς, και είναι ξεκάθαρο ανοίγοντας την πόρτα σε διάφορους που είναι γνωστοί για το παρελθόν τους στο Ηράκλειο, είναι ότι οι εκλογές της Δευτέρας είναι οι πιο σοβαρές της σύγχρονης ιστορίας του Εργοτέλη. Με ένα ποδοσφαιρικό τμήμα που βρίσκεται σε τέλμα, τμήματα που συντηρούνται αυτόνομα (μπάσκετ) και ακαδημίες που αποτελούσαν την μόνη “φροντίδα” του Ερασιτέχνη. Μπαίνοντας σε ένα κλίμα ανασφάλειας, δεν είμαι καθόλου σίγουρος (επειδή το έζησα και με τον ΟΦΗ το 2015) ότι η περίφημη “ομπρέλα του Μαρτινένγκο) θα συνεχίσει να υπάρχει για να μπορούν να υπερηφανεύονται ότι η “κιτρινόμαυρη ακαδημία” είναι από τις κορυφαίες στην Κρήτη.
Γιατί για να συνεχίσει να είναι από τις κορυφαίες (που είναι και κανείς δεν αμφιβάλει) θα πρέπει και να υπάρχει στο μέλλον. Όταν όμως μια ομάδα βρίσκεται προ των πυλών της διάλυσης με τον Ερασιτέχνη να είναι επί της ουσίας το μοναδικό αφεντικό στον σύλλογο και εκείνος που κινεί τα νήματα, κανείς δεν ξέρει ποια θα είναι η επόμενη μέρα μετά την επόμενη Δευτέρα.
