Politica 89.8Tην δεκαετία του ΄80 θυμάμαι στην ΕΡΤ την αμερικάνικη σειρά «Τα χρυσά κορίτσια» που έκανε θραύση και προσέφερε απλόχερα το γέλιο από τη συγκατοίκηση 4 γυναικών ηλικίας 60-85 περίπου (Dorothy, Blanche, Rose και η υπέροχη γιαγιά Sofia – μητέρα της Dorothy).
Λίγα χρόνια αργότερα προβλήθηκαν σε όλο τον κόσμο τα δικά μας «χρυσά κορίτσια». Δεν ήταν όμως μόνο τέσσερα αλλά δεκατρία, ζωή να έχουν. Μας προσέφεραν χαρά , περηφάνια και συγκίνηση με τον τιτάνιο αγώνα που έκαναν στην Σαγκάη. Χρυσές, παγκόσμιες και δοξασμένες. Η εθνική πόλο των γυναικών πήρε το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα υγρού στίβου.
Η χώρα μας πανηγυρίζει το πρώτο χρυσό μετάλλιο σε Παγκόσμιο πρωτάθλημα. Καμία άλλη εθνική ομάδα (σε επίπεδο είτε ανδρών είτε γυναικών) δεν είχε κατορθώσει να στεφθεί παγκόσμια πρωταθλήτρια. Ήταν ένας άθλος. Μια εποποιία. Και δεν είναι κλισέ. Μετά την δεύτερη θέση στους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας το 2004, την δεύτερη θέση στο Ευρωπαϊκό του Ζάγκρεμπ πέρυσι ήρθε φέτος το μετάλλιο που της έλειπε από την πλούσια συλλογή της. Και ήταν το χρυσό. Ατόφιο χρυσάφι. Κόντρα στην οικοδέσποινα Κίνα. Η τελική νίκη με 9-8 θα μείνει με χρυσά γράμματα στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού.
Τα κορίτσια του Γιώργου Μορφέση, έπιασαν εκπληκτική απόδοση στον τελικό όπως και σε όλο το τουρνουά άλλωστε. Ο αγώνας ήταν συγκλονιστικός σε εξέλιξη. Η εθνική μας δεν έχασε ποτέ την πρωτοπορία στο σκορ! Ακόμη και στο τέλος, όταν η Κίνα πλησίασε στο ένα γκολ, οι παίκτριες της εθνικής διατήρησαν την ψυχραιμία τους και δεν άφησαν να τους φύγει από τα χέρια το χρυσό μετάλλιο. Η Ρουμπέση σημείωσε τρία γκολ και άλλα τρία έβαλε η Ασημάκη. Από ένα πέτυχαν οι Μανωλιουδάκη, Μελιδώνη και Λιόση. Δεν έχει σημασία ποιες σκόραραν όμως. Γιατί στην καρδιά μας έχουν σκοράρει όλες . Και οι δεκατρείς. Κούβδου, Τσουκαλά, Μελιδώνη, Ψούνη, Λιόση, Αντωνάκου, Αβραμίδου, Ασημάκη, Ρουμπέση, Γερόλυμου, Μανωλιουδάκη, Λαρά, Γουλά.
Η Ελλάδα της .. χρεοκοπίας και των χιλίων και βάλε προβλημάτων έβαλε κάτω το θηρίο και έδειξε ότι όταν υπάρχει ψυχή όλα είναι εφικτά. Κόντρα σε μια ομάδα-φόβητρο όπως η Κίνα. Το μεγαθήριο όμως φάνηκε ξεκάθαρα ότι ήμασταν εμείς. Και στον τελικό .Αλλά και σε όλο το τουρνουά. Και τίποτα δεν ήταν τυχαίο.
Η εθνική μας ομάδα με έξι νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια κατάκτησε δικαιότατα το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Σανγκάης. Η πορεία της ελληνικής ομάδας ξεκίνησε από τον Γ΄ όμιλο με… προβληματικό τρόπο. Όπως το συνηθίζει, το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα δεν απέδωσε σύμφωνα με τις δυνατότητές του στο ξεκίνημα του τουρνουά: μέτρια εμφάνιση και αγχωτική νίκη με 10-9 επί της Ισπανίας, κάκιστη εμφάνιση στο 11-8 επί της αδύναμης Βραζιλίας.
Μία άλλη συνήθεια αυτής της ομάδας, όμως, είναι να μεταμορφώνεται όταν αντιμετωπίζει ισχυρούς αντιπάλους. Αυτό συνέβη στο φινάλε της Α΄ φάσης, όταν μία αγνώριστη (προς το καλύτερο) εθνική νίκησε 6-5 την πρωταθλήτρια Ευρώπης Ρωσία με όπλο την άμυνα . Το αποτέλεσμα αυτό ήταν το «κλειδί»: όχι μόνο γιατί χάρισε στην ελληνική ομάδα την απευθείας πρόκριση στα προημιτελικά, ως πρώτη του ομίλου, αλλά γιατί την έφερε σε ένα πιο βατό… μονοπάτι, μακριά από τις ΗΠΑ, και κυρίως γιατί βελτίωσε την ψυχολογία των πολιστριών.
Τα υπόλοιπα είναι ιστορία: η εθνική στα νοκ-άουτ παιχνίδια που έδωσε ήταν καλύτερη από τις αντιπάλους τους και δεν πήρε τίποτα περισσότερο από αυτό που δικαιούνταν. Η Ολλανδία στον προημιτελικό (12-10), η Ιταλία στον ημιτελικό (14-11) και η Κίνα στον τελικό (9-8) υπέκυψαν στην ανωτερότητα των Ελληνίδων, που χάρισαν στη χώρα μας τον πρώτο παγκόσμιο σε ομαδικό επίπεδο σε όλα τα σπορ.
Η αναγνώριση είναι καθολική. Όλοι τους έδωσαν συγχαρητήρια γιατί το άξιζαν. Γιατί δούλεψαν, μόχθησαν κάτω από αντίξοες συνθήκες. Με τεράστια προβλήματα στην προετοιμασία. Οι… νεράιδες όμως το έκαναν το θαύμα τους! Η Ελενα Κούβδου ψηφίστηκε καλύτερη τερματοφύλακας της διοργάνωσης και η Αντιγόνη Ρουμπέση κορυφαία περιφερειακός.. Αντι Μελίδόνη, Αντιγόνη Ρουμπέση και Γιούλη Λαρά έχουν πλέον στην συλλογή τους ότι κυκλοφορεί σε μετάλλιο τόσο σε εθνικό όσο και σε ομαδικά επίπεδο.
Οι Παγκόσμιες πρωταθλήτριες της Σανγκάης γιόρτασαν με την ψυχή τους το χρυσό μετάλλιο, ενώ η Γιούλη Λαρά έδειξε τις ικανότητες της και…στα ντραμς. Οι “παγκόσμιες” γυναικάρες…με τα μπλέ κουρασμένες, αλλά ικανοποιημένες για τη μεγάλη επιτυχία τους, που γράφτηκε στην ιστορία του πόλο και του ελληνικού αθλητισμού γενικότερα, επέστρεψαν στην Αθήνα. Ήταν μια υποδοχή ανθρώπινη, οικογενειακή, συγκινητική γεμάτη συναισθήματα, χαρά και ειλικρίνεια.. Ο απλός κόσμος με μια σημαία στα χέρια αποθέωσε όλη την αποστολή της Παγκόσμιας Πρωταθλήτριας. Πραγματικά μεγάλες στιγμές στο αεροδρόμιο! Τις άξιζαν.
Είχαν προηγηθεί όμως ακόμα μεγαλύτερες στην πισίνα. Οι γοργόνες μας κατάφεραν και έβαψαν γαλάζιο…το Σινικό Τείχος. Το πήραν το τιμημένο το χρυσό. Αν και δυστυχώς δεν τυγχάνουν της προβολής που θα άξιζαν. Η κουλτούρα μας δεν μας επιτρέπει να ασχολούμαστε με το γυναικείο πόλο. Ούτε η αθλητική μας παιδεία. Οπότε μόνο στις χαρές και στα μπράβο είμαστε πρώτοι. Στα άλλα…Δεν πειράζει όμως αυτή ομάδα με μέταλλο πήρε και το μετάλλιο της αναγνώρισης. Άσχετα αν κάποιοι ασχολούνται αυτήν την περίοδο με την.. γκολάρα που έβαλε το νέο μεταγραφικό της ομάδας του σε ένα…καμένο φιλικό στο εξωτερικό με αντίπαλο που δεν υπάρχει στον χάρτη.
Δεν πειράζει κόντρα στην μιζέρια και όλα τα συναφή σκάσαμε ένα αληθινό τεράστιο χαμόγελο ευτυχίας και φουσκώσαμε από περηφάνια. Στο ραντεβού με την ιστορία οι κοριτσάρες μας ήταν συνεπείς. Ολόκληρη η Ελλάδα υποκλίνεται στα «Χρυσά κορίτσια» της Εθνικής ομάδας πόλο, που βρέθηκαν στο πρώτο σκαλί του βάθρου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Υγρού Στίβου της Σαγκάης. «Χρυσά κορίτσια» στην κυριολεξία. Δεκατρία και όχι τέσσερα. Όλα μαζί στην κορυφή του κόσμου. Μαζί με όλους τους Έλληνες.
Εύγε στα κορίτσια μας…..
