Politica 89.8Το Ευρωμπάσκετ της Λιθουανίας ανήκει εδώ και μερικές ημέρες στο παρελθόν. Η εθνική ομάδα όμως με τις εμφανίσεις και την έκτη θέση που πήρε τελικά έδειξε ότι έχει και παρόν και κυρίως μέλλον. Ο στόχος επετεύχθη. Η Ελλάδα με τις τόσες απουσίες πρωτοκλασάτων παικτών πήρε πανάξια την πρόκριση για το Προ- Ολυμπιακό Τουρνουά και του χρόνου πιο δυνατή θα διεκδικήσει την πρόκρισή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου.
Πριν ξεκινήσουν οι φετινοί αγώνες στην Λιθουανία οι κασσάνδρες προέβλεπαν ότι η εθνική μας ομάδα θα υποστεί ένα κάζο άνευ προηγουμένου. Οι δυσοίωνες αυτές προβλέψεις όχι μόνο δεν επιβεβαιώθηκαν αλλά στην πράξη αποδείχθηκαν …φενάκη. Η νέα αυτή εθνική ομάδα με τον Ηλία Ζούρο πλέον στον πάγκο της και τους Ζήση , Φώτση και Μπουρούση από την παλαιά γενιά να ηγούνται και να οιστρηλατούν τους νεώτερους , έμαθε να ζει με τις απουσίες της και παρέμεινε σε υψηλότατο επίπεδο. Η «επίσημη αγαπημένη» των Ελλήνων, όσο κλισέ και χιλιοειπωμένο και αν είναι, ήταν έτοιμη για την μεγάλη πρόκληση. Δικαίωσε τις ελπίδες των λίγων που πίστεψαν σε αυτή.
Οι απουσίες φέτος ήταν πολλές. Διαμαντίδης, Σπανούλης, Σχορτσανίτης, Μαυροκεφαλίδης , Περπέρογλου, Τσαρτσαρής , άντε και χωρίς Παπαλουκά, Βασιλόπουλο, Γλυνιαδάκη, κυρίως και για διάφορους λόγους, άλλοι δικαιολογημένοι και άλλοι αδικαιολογήτως απόντες που λέγαμε και στον στρατό, δεν ήταν στην Λιθουανία. Απουσίες σημαντικές αλλά δεν φάνηκαν τόσο όσο πιστεύαμε αρχικά.. Δεν την λύγισαν οι απουσίες την ομάδα μας όμως. Στην Πολωνία το 2009 είχαμε πάρει το χάλκινο μετάλλιο. Με τον Καζλάουσκας στον πάγκο. Τώρα μία νέα, φρέσκια Εθνική με τον Ζούρο στο τιμόνι ήξερε a priori ότι έχει δύσκολο έργο. Τα πήγε όμως περίφημα και μπράβο της. Τίποτε δεν συνέβη εύκολα και κανένα παράσημο δεν της απονεμήθηκε αριστίνδην. …
Οι Φώτσης, Ζήσης και Μπουρούσης συνεπικουρούμενοι από τους Νικ Καλάθη, Βασιλειάδη, Κουφό, Καϊμακόγλου, Παπανικολάου, Σλούκα, Μπράμος, Ξανθόπουλο και Μαυροειδή πέτυχαν το για πολλούς ακατόρθωτο. Η έκτη θέση ισοδυναμεί με μετάλλιο. Μία σύνθεση ανάγκης χαρακτηρίστηκε ως ομάδα ελπίδας για το μέλλον. Και όπως σωστά είπε ο Σπανούλης τα φώτα πρέπει να πέσουν τώρα στους παρόντες και όχι στους απόντες.
Καλά να είμαστε και του χρόνου θα είμαστε πιο δυνατοί και έτοιμοι να παίξουμε για τρίτη σερί χρονιά σε Ολυμπιακούς Αγώνες (2004, 2008) και πέμπτη συνολικά αν υπολογίσουμε το 1952 και το 1996. Και γιατί όχι αν με το καλό προκριθούμε στο Λονδίνο να πάμε καλύτερα από την πέμπτη θέση που πήραμε στις τρείς τελευταίες παρουσίες μας. Οι βάσεις έχουν μπει και ένα κράμα νέων με παλαιότερους ίσως κάνει θαύματα.
Η 24η συμμετοχή της εθνικής μας σε Ευρωμπάσκετ, και ένα μακρινό ταξίδι που ξεκίνησε πριν από 62 χρόνια από το Κάϊρο το 1949 μέχρι σήμερα, είχε χάπι έντ. Και σημασία είχε και το ταξίδι αλλά και ο προορισμός. Για να έχει ζωή αυτή η ομάδα και του χρόνου. Να έχει ένα στόχο. Για να παραμείνει στην ελίτ. Εκεί που μας έχει συνηθίσει και ενδεχομένως κακομάθει. Το κρίσιμο ματς ήταν με την Σερβία. Το κερδίσαμε και το χαρήκαμε. Αν είχαμε κερδίσει και την Γαλλία θα μπαίναμε στην τετράδα. Αλλά δεν μπήκαν τα σουτ και οι «τρικολόρ» μας έβγαλαν εκτός της διεκδίκησης των μεταλλίων.
Στην πρώτη φάση των ομίλων κερδίσαμε την Βοσνία με 76-67 στην πρεμιέρα, την Φινλανδία με 81-61, το Μαυροβούνιο με 71-55 και την Κροατία με 74-69 ενώ είχαμε και μία ήττα σοκ από τα Σκόπια, που μας κυνηγούσε και στην συνέχεια της διοργάνωσης, με 72-58, η οποία μας έριξε και στην δεύτερη θέση του ομίλου μας. Στην δεύτερη φάση των ομίλων με ρεκόρ 3-2 και τις νίκες επί Σλοβενίας με 69-60 και Γεωργίας με 73-60 αλλά και την ήττα από την Ρωσία με 83-67 πήραμε την τρίτη θέση και πέσαμε πάνω στην Γαλλία από την οποία ηττηθήκαμε στον προημιτελικό με 64-56. Όμως ήρθε η νίκη με την Σερβία με 87 -77 και η πρόκριση στην εξάδα που μας εξασφάλισε και το εισιτήριο για το προ- Ολυμπιακό τουρνουά. Η ήττα από την οικοδέσποινα Λιθουανία με 73-69 μας έδωσε την έκτη θέση στην τελική κατάταξη.
Πρώτος σκόρερ της Εθνικής μας ήταν ο Φώτσης με 11,8 πόντους μέσο όρο και από κοντά ο Μπουρούσης με 11,6 και ο Ζήσης με 10,7. Οι παλιές καραβάνες. Πρώτος ριμπάουντερ ο Μπουρούσης με 5,6 και πρώτος στις τάπες ο Κουφός με 12 συνολικά. Αλλά οι αριθμοί δεν έχουν τόσο σημασία σε μία ομαδική προσπάθεια. Τα συνολικά στατιστικά μετράνε και το τελικό πρόσημο ήταν θετικό.
Έτσι γράφτηκε το στόρι της φετινής παρουσίας της Ελλάδας στο ευρωμπάσκετ. Μια παρέα παιδιών που πάνω απ’ όλα γούσταραν να παίζουν για την Εθνική έδωσαν ότι είχαν μέσα τους κι αυτό φάνηκε ακόμα και στο ματς με τη Λιθουανία όπου… λύσσαξαν και παθιάστηκαν ώστε να βρεθούν όσο το δυνατό ψηλότερα. Πολλοί την κατηγόρησαν ότι έχει αρκετούς ελληνοαμερικάνους στην σύνθεσή της αλλά αυτοί απέδειξαν ότι είναι πιο έλληνες από κάποιους άλλους. Μια ομάδα γεμάτη εγωισμό, περηφάνια κι αξιοπρέπεια. Καλοδουλεμένη, αν μη τι άλλο, με το τεχνικό τιμ να παλεύει ώστε να «καλύψει» τις αδυναμίες που δεν ήταν και λίγες. Όμως ο στόχος επετεύχθη… Με μπάσκετ κολεγιακού επιπέδου με διάφορα σχήματα και αλλαγές προσώπων. Μια ομάδα που εκκολάπτεται και μπήκε κατευθείαν στα βαθιά. Και κολύμπησε καλά. Κόντρα σε όλα. Και στις προβλέψεις.
Για να αντιληφθεί κανείς την επιτυχία της Εθνικής στο Ευρωμπάσκετ της Λιθουανίας, πρέπει να κοιτάξει καλύτερα την τελευταία 10ετία τι έχει πετύχει το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Η ομάδα του Ηλία Ζούρου κατάφερε να διατηρήσει την Ελλάδα μέσα στις κορυφαίες ομάδες της διοργάνωσης, κρατώντας ψηλά το γόητρο της. Δεν είναι μόνο η πρόκριση στο προολυμπιακό τουρνουά του 2012 και η συμμετοχή στο Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας, αλλά και το γεγονός ότι η Εθνική κατάφερε μέσα σε 10 χρόνια να βρεθεί 8 φορές μέσα στην κορυφαία 6άδα της διοργάνωσης.
Για μία ακόμα φορά το ελληνικό μπάσκετ βροντοφώναξε κι απέδειξε ότι υπάρχει και θα υπάρχει…Και όπως είπε ο Κουφός μετά το ματς με την Λιθουανία «Ζήτω η Ελλάς».
