Άλλοθι και εγγυήσεις για την άνοδο…

Του Γιώργου Κορτσιδάκη

Με τους παίκτες του ΟΦΗ ισχύει το εξής: Όταν κερδίζουν όλα είναι μέλι-γάλα.

Η ομάδα είναι ο επίγειος παράδεισος, όπου όλα μοιάζουν ιδανικά. Όταν χάνουν, θυμούνται ότι η ομάδα τους χρωστάει. Κάποιοι παίρνουν τηλέφωνο τους δημοσιογράφους αναζητώντας άλλοθι. Κάποιοι άλλοι μουρμουρούν στις καφετέριες για να τα …ακούν οι διπλανοί και να τα μεταφέρουν στους οπαδούς.

Στον ΟΦΗ, μια ποδοσφαιρική επιχείρηση από τις πολλές της χώρας που χρωστάει στους εργαζόμενους, γεγονός που δεν αρνείται κανείς, γνωρίζει και ένα μικρό παιδί το οικονομικό πρόβλημα που υπήρχε και συνεχίζει να υπάρχει. Δεν ξέρω τι περίμεναν εκείνοι που το καλοκαίρι είπαν «ναι» στην πρόταση του Μαχλά. Άραγε, δεν ήξεραν ότι πηγαίνουν σε μια ομάδα που έχει δυσκολίες, οπότε θα έπρεπε να είναι προετοιμασμένοι για υπομονή στις πληρωμές;

Αν δεν το περίμεναν, καλά θα κάνουν να ενημερώσουν διοίκηση και προπονητή ότι δεν αντέχουν. Γιατί είναι θεμιτό ένας ποδοσφαιριστής που ζει από αυτό που κάνει να θέλει να πληρώνεται στην ώρα του. Αυτό για πολλούς και διάφορους λόγους δεν μπορεί να συμβεί στον ΟΦΗ. Και μέχρι το καλοκαίρι είναι βέβαιο ότι αυτοί που θα συνεχίσουν πρέπει να είναι προετοιμασμένοι, ότι οι δυσκολίες θα συνεχιστούν και πιθανόν θα ενταθούν, παρά την δεδομένη προσπάθεια που κάνει ο Μαχλάς για να καλύψει ένα χιλιοτρυπημένο τελάρο όπως είναι το ταμείο του ΟΦΗ.

Οι παίκτες πρέπει να αντιληφθούν το εξής. Ότι η μοναδική εγγύηση ότι θα πάρουν τα χρήματα τους είναι μόνο μια: Η ομάδα να πετύχει την άνοδο στην Σουπερ Λιγκ.

Τότε θα υπάρχει η δυνατότητα να εισπράξουν τους κόπους τους και να μην προσφεύγουν στα δικαστήρια. Αυτό μπορεί για κάποιους να ακούγεται «εκβιαστικό», είναι όμως μια ρεαλιστική προσέγγιση της πραγματικότητας.

Ας κοιτάξουν, λοιπόν, να «βγάλουν» την ομάδα, για να πάρουν τα λεφτά τους και πολλοί εξ’ αυτών να εξασφαλίσουν και ένα συμβόλαιο για την επόμενη χρονιά και μάλιστα στην μεγάλη κατηγορία…

*Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στην  Athleticpress στις 20/12.