Politica 89.8
Σε αυτό το καλοκαίρι με τις εντυπωσιακές εναλλαγές συναισθημάτων, για την υπόθεση του ΟΦΗ, τις λύπες και τις χαρές, τα μνημόσυνα και τις φιέστες, είναι δύσκολο να επιλέξει κανείς τα πιο σημαντικά αυτής της ιστορίας.
Ο ΟΦΗ πανηγύρισε πολλές φορές, απογοητεύτηκε, καταδικάστηκε και υποβιβάστηκε άλλες τόσες, μέχρι να φτάσει στο τέλος και να λάβει τη νομική του δικαίωση.
Ακόμη και όταν η ΕΠΟ στις 24 Ιουνίου αποφάσιζε στο Διοικητικό της Συμβούλιο την ακύρωση της αδειοδότησης, με βάση και τη γνωμοδότηση της ΟΥΕΦΑ, ήρθε η Σούπερ Λιγκ και η ΕΠΑΕ, να βάλει μια ακόμη τρικλοποδιά. Για να έρθει τελικά η δικαίωση από το Διαιτητικό Δικαστήριο στις 6 Ιουλίου.
Το σίριαλ της αδειοδότησης του ΟΦΗ είχε τελικά happy end και αυτό είναι που έχει σημασία, αλλά αυτή η διαδοχή συναισθημάτων, που έμοιαζε με καρδιογράφημα και έστελνε την κρητική ομάδα, τη μια μέρα στην κόλαση και την άλλη στον παράδεισο, είναι μια κατάκτηση, που θα μείνει στην ιστορία. Και πιθανόν να αποτελέσει και «οδηγό» για πολλές αποφάσεις που θα ληφθούν στο μέλλον.
Όπως λέει και ο δικηγόρος Καϊμακάμης, οι ομάδες πλέον θα μπορούν να ελπίζουν και να διεκδικούν μέχρι τελικής πτώσεως τη δικαίωσή τους, χωρίς διλήμματα και φοβίες.
Τον ΟΦΗ σε αυτήν την υπόθεση τον «έριξαν» πολλές φορές. Τον απέβαλαν από το πρωτάθλημα άλλες τόσες. Τον «εξαφάνισαν» από τον ποδοσφαιρικό χάρτη μερικές ακόμη. Επειδή είχε την τόλμη και το θάρρος να αμφισβητήσει μια απόφαση της ΕΠΟ σε βάρος του. Απ’ όλες αυτές τις ανοησίες όχι μόνο δεν έγινε το παραμικρό, αλλά ο ΟΦΗ δικαιώθηκε για την επιμονή του να προσφύγει στα πολιτικά δικαστήρια.
Η κίνηση αυτή του έδωσε τη δυνατότητα να διαπραγματευτεί, ακόμα και όταν ήταν καταδικασμένος από την απόφαση σε βάρος του για την αδειοδότηση. Ακόμα και όταν είχε όλο το σύμπαν απέναντί του, να τον απειλεί να αποσύρει την αγωγή. Δεν το έκανε όμως. Η διοίκηση του ΟΦΗ είχε αντοχές και η νομική υπηρεσία συνεργάστηκε άψογα για να έρθει η επιτυχία.
Αν ο ΟΦΗ δεν είχε προσφύγει στο Εφετείο, δεν θα είχε ελπίδα. Ενώ αν είχε λυγίσει στις πιέσεις που δεχόταν όλο αυτό το διάστημα να εγκαταλείψει τη μάχη και να συμβιβαστεί, θα ήταν διπλά χαμένος.
Σήμερα όχι μόνο είναι νικητής, αλλά θα μείνει και στα κιτάπια της αθλητικής Δικαιοσύνης ως η ομάδα που τόλμησε και μέσα από την πρωτοποριακή και ριψοκίνδυνη επιλογή της προσφυγής στα πολιτικά δικαστήρια, δικαιώθηκε.
Για να αντιληφθούμε το μέγεθος της νομικής ανατροπής, πρέπει να σκεφτούμε ότι ο ΟΦΗ πήγε στην κόλαση από το επίσημο όργανο της Ομοσπονδίας, την Επιτροπή Αδειοδότησης. Και πήρε το εισιτήριο για τον παράδεισο, από ένα άλλο όργανο της Ομοσπονδίας, το Διαιτητικό Δικαστήριο. Δηλαδή η ΕΠΟ ανέτρεψε την απόφαση, που είχε λάβει ένα όργανό της και αυτό είναι πραγματικά εντυπωσιακό ουσιαστικά, αλλά και νομικά.
Η ΕΠΟ οφείλει πλέον να κοιμηθεί όπως έστρωσε και δίκαια δέχεται τη σκληρή κριτική για τις αποφάσεις της. Ωστόσο θα πρέπει να αναγνωριστεί και ο μεγάλος αγώνας που έδωσαν οι άνθρωποι του ΟΦΗ, για να κρατήσουν ζωντανή μια ομάδα, που εκτελέστηκε και επέζησε! Και να επαινεθεί μια τολμηρή προσπάθεια κάποιων ανθρώπων που δεν φοβήθηκαν, δεν απογοητεύτηκαν, δεν έσβησαν μέσα τους την ελπίδα και δικαιώθηκαν!
Σήμερα κάποιοι φωνάζουν για τη δικαίωση του ΟΦΗ και είναι λογικό. Αυτή η υπόθεση έχει κερδισμένους και χαμένους. Νικητές και ηττημένους. Νικητής είναι ο ΟΦΗ και χαμένοι όλοι αυτοί που στα βρώμικα μυαλά και σχέδιά τους είχαν διαγράψει αυτήν την ομάδα.
Και τώρα την βλέπουν απέναντί τους, όχι σκοτωμένη όπως ήθελαν, αλλά να χαίρει άκρας υγείας και να τους φωνάζει εκ τους ασφαλούς το θρυλικό «άντε γεια»…
*To άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Athletic Press στις 11/7
